Het Fotoarchief 29    Decemberfeesten, december 2015

Het valt nauwelijks te bevatten, maar het grootste deel van de AC'ers heeft de school inmiddels definitief verlaten. De examenklassen krijgen les in de 100- en 200-gang van het nu veel te grote gebouw, begeleid door een handjevol docenten die ook hun laatste AC-jaar aan het volmaken zijn. ON-VOOR-STEL-BAAR. Binnenkort kan ik alleen nog maar schrijven hoe het was, zonder link met het heden. Langzaam maar zeker zal het AC uit het collectieve geheugen verdwijnen en blijft over wat er over geschreven werd en in foto's vastgelegd. Hoe het zo ver heeft kunnen komen, is nog lang niet opgehelderd. Deze en gene heeft al geprobeerd het eigen straatje schoon te vegen, tot en met een dubbele pagina in een regionale krant toe onder de kop 'Ik dacht dat het wel goed zou komen'. Beschuldigingen en verdachtmakingen zijn niet van de lucht. Zeker is, dat het AC een grondige analyse van zijn teloorgang verdient. Daar ga ik hier niet op vooruit lopen.

Terug naar vroeger. December is/was een activiteitenmaand. Lesgeven is tijdens gewone schoolweken al topsport, in december begint het meer op survival te lijken. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor docenten. Je leerlingen worden op de proef gesteld met Sinterklaas in het gezin, op school en vaak ook nog op de sportclub, dus 3 surprises. Heb je dat achter de rug, dan volgt de proefwerkweek. Daarna kerstontbijt en voor de hoogste klassen tenslotte het Kerstsoirée.
De leraren moeten eerst proberen om ook bij de 25e surprise aandacht te krijgen voor het 25e gedicht en de 25e creatieve prestatie. Na de proefwerkweek alle proefwerken nakijken, beoordelen, cijfers toekennen en invoeren in Magister, het schooladministratieprogramma. Een kerstontbijt in zodanig goede banen leiden dat niet voor een weeshuis aan etenswaren wordt meegebracht, alles wordt klaar gezet, niet alle wankele plastic bekertjes omvallen, niets in de fik vliegt, niet met overgebleven cake wordt geworpen en alles weer wordt opgeruimd. Kort daarop een kerstviering in elkaar draaien en dan 's avonds acte de présence geven bij het Kerstsoirée. Ik schat dat ongeveer 50% van al het schoolpersoneel de kerstvakantie ziek thuis zit.

Sinterklaas
Foto's van de naoorlogse jaren laten zien dat in de jaren '50 een grote groep kinderen op het AC werd ontvangen en getrakteerd. Hoe zij werden uitgekozen is mij onbekend maar zij kregen natuurlijk speculaas en limonade en daarvoor of daarna werden cadeaus uitgedeeld.
In de korte pauze kwam Sinterklaas op de cour om het startsein te geven voor de SNAAC. SNAAC staat voor Sint Nicolaas Actie AC. Zo verscheen de Sint ooit op een van de politiepaard, maar ook werd hij ooit de cour opgereden in een koets. Ik denk dat onder de Sintverpakking op deze foto wiskundeleraar Burgers schuil gaat, op het spoor gezet door de grote lineaal in zijn hand waarmee de grafieken op het bord werden getrokken. Zwarte Piet is maar gedeeltelijk zwart en wat hij aan het doen is met die kist is onduidelijk. De afdakjes dienden als fietsenstalling. Op de site kan je foto's vinden van een jaar waarin zelfs twee concurrerende Sinten verschenen. Het lijkt of ze met elkaar in gevecht raken, ongetwijfeld omdat een van de twee niet de echte Sint was. En altijd weer kijk ik met verbazing naar die enorme groep leerlingen die, het lijkt wel haast in schooluniform, gedisciplineerd staan toe te kijken.
De Sinterklaastijd is tegelijk ook de SNAAC-tijd. Huursinten en huurpieten werden al sinds mensenheugenis op het AC uitgedost om, gereden door een legertje respectvolle vrijwilligers, een bezoek aan heel wat gezinnen te brengen. De opbrengst komt (want de SNAAC bestaat nog steeds, hulde aan Marco Endert!) dit jaar ten goede aan organisatie Daniëlle’s Children Fund, een organisatie die als doel heeft het begeleiden van kansarme kinderen en hun families in Ecuador en Nepal. Op een foto, genomen in de gymkleedkamer (in de kastjes boven de banken werden de schoenen opgeborgen, die roken dus lekker) zien we de populaire pater Geraets met sigaar, die helpt aankleden en zelf ook gaat optreden, Wil van Dissel speelt Zwarte Piet. Verder de transformatie van de niet minder legendarische rector Ludo Holleman die graag voor Sinterklaas speelde, letterlijk en figuurlijk. Hij vond niets leuker dan in vol ornaat de kinderen van het personeel toe te spreken en geïnteresseerd naar hun ervaringen met hun vader of moeder te informeren. En trouwens niet alleen met Sinterklaas. Met Pasen kocht hij de grootste chocolade paaseieren die hij kon krijgen, we verstopten ze in het bos achter de tweede gymzaal en het liefst verklapte hij stiekem aan een van onze kinderen waar nog een groot ei te vinden was.

Kerst
Kerstmis stond in het teken van kerstuitvoeringen met koor en orkest onder leiding van Bertus Termorshuizen, hier een foto van de generale repetitie. Het kerstontbijt vond aanvankelijk plaats met de hele schoolgemeenschap, keurig naast elkaar in de aula. Nadat Groot Soho was gebouwd (een overblijfzaal in het slop, 1e verdieping, nu zijn het weer -lege- lokalen), vond daar het kerstontbijt van de hogere klassen plaats, samen met de docenten, sommigen tussen de leerlingen, maar de meesten achter de lange tafel voor het raam. Overigens werden ook in de Cornelis Jolstraat kerstontbijten gehouden, op de foto de laatste keer in 1973.
In later jaren organiseerde elke klas zijn eigen kerstontbijt in een klaslokaal. Voorafgaand aan het Kerstsoirée was er een kerstviering in de kapelzaal, soms met kerstspel, hier met eigentijdse iglotent en wasrek, waarvoor de belangstelling varieerde. En tenslotte het Kerstsoirée. Daar werd gedanst, dus moest je ook leren dansen. Marco Kattestaart heeft in 1994 nog dansles gegeven. Tot nog niet eens zo heel lang geleden werd er lustig op los gerookt, in de aula zou nu smogalarm gegeven worden. Op een foto zie je ondanks de rook nog net de aluminium slingers uit het interview met Lucas. De aankleding werd steeds chiquer, eerst nette kleding, gevolgd door smokings en avondjurken, ook de docenten en Rahib en Jan Zonderop deden mee.

Ino Mulders