Het Fotoarchief 31 Feesten deel 3: examenfeesten juni 2016
allerlaatste les
21 april gingen een aantal, al langer vertrokken of vorig jaar ontslagen, docenten Frans even langs op het AC om de laatste collega die nog Frans gaf, mevrouw Van Stuyvenberg, met een heleboel bossen bloemen te troosten met haar laatste les. Je laatste les geven is niet leuk als je het zo lang en zo graag gedaan hebt. Als je dat dan ook nog moet doen in een school die op sterven na dood is, is dat dubbel droevig. Lege cour, lege gangen, bijna lege personeelskamer, onwerkelijk. In de kapelzaal zaten de overgebleven examenkandidaten een proefexamen te maken. Zij maken hun laatste jaar op het AC af. Examenprogramma's zijn namelijk per school zó verschillend dat overstappen feitelijk onmogelijk is. Hopelijk slagen ze allemaal, want anders wacht hun het volwassenenonderwijs of Luzac.
examen oude stijl
Tot de Mammoetwet in het onderwijs zijn intrede deed, bestonden er nog geen schoolexamens. Het eindexamen bestond uit een hele serie schriftelijke examens die net als nu werden nagekeken door eigen docenten en door een 'gecommitteerde' als tweede corrector. Daarna de mondelinge examens bij je eigen docent in aanwezigheid van een van deze 'gecommitteerden'. Dit waren professoren en docenten, afkomstig van universiteiten en hogescholen en zij vormden samen de examencommissie. Het voelde een beetje aan als 'wij' (docenten en leerlingen) tegen 'zij'. Gecommitteerden werden in de watten gelegd met sigaren en borrels. Het was geloof ik op het AC gewoonte, hen na het laatste examen te trakteren op haringen. En vis moet zwemmen..
diploma-uitreiking
Dan het hoogtepunt in je schoolleven, de diploma-uitreiking in de aula. De gecommitteerden zaten samen met de docenten in U-vorm aan tafels en bliezen grote wolken rook uit. De geslaagden tegenover hen, maar denk niet dat we daar, zoals in de afgelopen jaren soms te zien was, in carnavalskleding verwacht werden: keurige rijen in donkere kostuums. In 1955 had iedereen een anjer in het knoopsgat. Daar omheen de trotse ouders en grootouders, de dames met hoedjes op. Weinig kleine broertjes of zusjes op de foto's te bekennen. Om de beurt naar voren om het diploma in ontvangst te nemen en te ondertekenen. Daarna sprak een vader waarderende woorden in de richting van de paters en docenten van dit gerenommeerde instituut, die er wederom in waren geslaagd hun zonen niet alleen kennis bij te brengen maar ook ethisch en religieus hadden toegerust voor hun rol in de maatschappij. Na de vader was het de beurt aan een, voor deze gelegenheid speciaal benaderde, geslaagde. In de jaren '62 en '63 zijn alle 'examinati' afzonderlijk op de foto gezet, uiteraard allemaal te vinden op www.fotoarchiefac.nl. Ik heb geprobeerd de examenfoto's een beetje te sorteren maar of dat goed gelukt is, kan ik niet helemaal beoordelen. Als iemand zijn jaar herkent, graag een mailtje met het exacte jaar (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.) Wel kan je aan de stoelen zien welke foto's vóór (houten stoelen) en welke ná 1955 (metalen onderstel) zijn gemaakt.
examenbal
Daarna kon de feestvreugde beginnen, nachtelijke stranduitspattingen, examenfeestjes bij deze of gene thuis en tenslotte het examenbal. Voor dat bal in de aula nodigde je een meisje uit, in de meeste gevallen van het Meisjeslyceum, later Edith Stein genoemd. Eenmaal op het AC aangekomen moest je je opwachting maken bij paters en docenten. Die zaten in een rij en aan hen stelde je je danspartner van die avond voor. Vervolgens zocht je een stel klasgenoten op en daarmee ging je in een gezellige kring zitten rond twee aaneengeschoven tafels bedekt met geruite kleedjes. Er mocht gewoon nog gerookt worden. Op het toneel speelde een live band, zonder versterking, meestal dixieland. En dan danste je de hele avond met je danspartner. Dansen hadden de meeste jongens geleerd bij Ruby Dorany op de hoek van de Stadhouderslaan tegenover het huidige GEM. Foxtrot, tango, Weense wals en, heel gedurfd, chachacha. Op het examenbal kon het geleerde in praktijk gebracht worden. Dàt waren nog eens tijden..
boekenbeurs
Het laatste contact met het AC was de boekenbeurs. De leerboeken moest iedereen in die tijd zelf aanschaffen en raakte je weer kwijt op de boekenbeurs in het souterrain. In elk boek dat je wilde verkopen plakte je een briefje waarop de naam van de eigenaar en het gevraagde bedrag werd ingevuld, in tweevoud. De surveillanten controleerden of de prijs in verhouding stond tot de staat waarin het boek verkeerde en of er niks in was geschreven. Zo verkocht je meestal bijna al je boeken en kochten jongerejaars hun boeken voor het volgende schooljaar. Er werd geloot om de volgorde waarin je naar binnen mocht. Een laag nummer betekende natuurlijk ruime keus. Contant afrekenen bij meneer Gondrie, de administrateur. Wat nog ontbrak, probeerde je aan te vullen bij Tokkie, een schoolboeken-antiquariaat in de Prinsestraat. Ik vond ook vaak boeken bij een handelaar hoek Zoutmanstraat/Elandstraat. Het loonde de moeite regelmatig terug te gaan want hij had steeds nieuwe voorraad.
examenstunts
Een belangrijk onderdeel van het examenjaar heb ik nog niet vermeld: de examenstunts. In 1996 stond bijvoorbeeld Herman Brood himself op het toneel meisjes in bikini met een spuitbus te beschilderen. De stunts waren soms fantasievol en vaak perfect georganiseerd en verdienen een aparte aflevering, nog drie maandjes wachten en intussen lid worden van de Facebookgroep 'fotoarchiefac.nl ', daar publiceer ik voorproefjes.